Poza pandemią, strategie dla wrażliwych kobiet – interwencje w slumsach w Delhi

Wprowadzenie

W czasach kryzysu, gdy zasoby są ograniczone, a zdolności instytucjonalne ograniczone, kobiety i dziewczęta borykają się z nieproporcjonalnymi skutkami o daleko idących konsekwencjach. Zagrożone są również twarde zyski w zakresie praw kobiet ”¹.

Treść tego oświadczenia została najbardziej wyniszczająco potwierdzona podczas pandemii Covid-19, ponieważ rozprzestrzeniło się ono po całym świecie, powodując bezprecedensowe zakłócenia i ofiary śmiertelne, przecinając wiele obszarów, takich jak zdrowie, ekonomia, płeć, edukacja oraz życie kulturalne i społeczne, z daleko idącymi konsekwencjami. Jej kataklizm trwa do dziś, tak jak ma to miejsce w zdziesiątkowanych gospodarkach na całym świecie, a także pogłębianie się nierówności między biegunowością bogatych i biednych oraz między kobietami i mężczyznami.

Pandemia wywarła krytyczny wpływ na Indie, które mają drugą co do wielkości populację na świecie i ich dużą przepaść między bogatymi, biednymi, miejskimi i wiejskimi pod względem dostępu do zasobów i opieki zdrowotnej. Blisko całkowite zamknięcie, które nastąpiło po pierwszej epidemii, zniszczyło gospodarkę, zamykając 49% nieformalnych jednostek własnych² doprowadzenie do ewentualnego wzrostu wskaźników ubóstwa relatywnego z 22% do 36% wśród pracowników nieformalnych³ przy czym stopa bezrobocia w miastach w okresie lockdownu skoczyła do blisko 24 proc. w 2020 r. Ta konkretna część ludności żyjącej w niepewnych warunkach bytowych była dodatkowo zagrożona, co doprowadziło do masowego exodusu odwrotnej migracji z obszarów miejskich na wieś. Około⁴ 1,8 mln zostało prawdopodobnie odesłanych do kraju w maju 2020 r.; niektóre źródła szacują, że liczba ta osiągnęła 25 mln.

Po tej fali Covid-19 2020 nastąpiła bardziej śmiercionośna, bardziej intensywna druga fala na początku 2021 r., kierowana przez nowego mutanta (B.1.617.2), co spowodowało w sumie około 34518901 ⁵ przypadków związanych z wirusami w Indiach i około 465911 zgonów, chociaż jest to uważane za niedoszacowanie.

Ankiety koncentrujące się na problematyce płci pokazują, że pandemia miała katastrofalny wpływ na kobiety i rozwój oraz ich udział gospodarczy i polityczny, w którym 118 kobiet na 100 mężczyzn boryka się z skrajnym ubóstwem⁶, a kobiety znacznie spadły w indeksie równości płci ⁷.

Postępy poczynione w zakresie celu zrównoważonego rozwoju 5 również w Indiach zostały odwrócone⁸ i obserwuje się spadek udziału kobiet w rynku pracy. Szacunki⁹ pokazują, że 19,3 procent kobiet z dyplomem i wyższymi kwalifikacjami jest bezrobotnych i aktywnie poszukuje pracy w okresie styczeń-kwiecień 2021 r. Również dochody pracowników migrujących spadły średnio o 85 procent po powrocie na ich wiejskie obszary pochodzenia. Oszczędności rodzinne wyczerpały się, grunty i aktywa w niektórych przypadkach zostały sprzedane, a zadłużenie obciąża życie kobiet. Druga fala doprowadziła do niefortunnych monet, które odzwierciedlają ponurą rzeczywistość: Covid-Widows i Covid-Orphans.

Studium przypadku slumsów w Delhi

Aby uzyskać szersze zrozumienie wpływu pandemii na słabszych ekonomicznie, w szczególności na kobiety, skupiamy się na mikrokosmosie
slumsy / nieautoryzowane kolonie w Delhi, jako odzwierciedlenie rzeczywistości ziemskiej panującej w tym rozległym megalopolis. Slumsy /uniwersytety rozwijają się w odwrotnej proporcji do rozprzestrzeniania się klęsk żywiołowych, zmian klimatu, krytyki gospodarczej, utraty środków do życia itp., które mają miejsce okresowo w wiejskich i półmiejskich częściach kraju, zmuszając do przesiedleń i migracji do większych miast. Szacuje się, że w 2013 r. około 4 mln osób lub około 25-30 procent populacji Delhi liczącej 19 mln¹⁰ mieszkało w nieautoryzowanych koloniach lub UC, które charakteryzują się złymi warunkami życia, np. brakiem wody w rurociągach, przepełnionymi śmieciami, otwartymi ściekami itp.¹¹ Mieszkańcy tego obszaru są w większości samozatrudnieni lub pracują w prywatnych miejscach pracy lub jako pracownicy kontraktowi ¹². Kobiety są w większości zatrudnione w niepełnym wymiarze godzin jako pracownicy domowi lub pracują w dolnej części łańcucha pracy. Są nisko wykwalifikowani, cierpią na zły stan zdrowia; ponoszą również ciężar prac domowych oraz brak im sprawczości i głosu. Dochody rodziny wynoszą średnio około 10 000-25 000 INR miesięcznie¹³. Musimy jednak docenić, że mieszkańcy tych slumsów/UC tworzą kręgosłup miast metropolitalnych, zapewniając systemy wsparcia i usługi pomocnicze, które naoliwiają koła administracji i wspierają styl życia klas średnich i zamożnych mieszkających w centrach miast ¹⁴.

Wpływ Covid-19 na kwestie zdrowotne

Scenariusz po pandemii Covid-19 ujawnił zdrowie fizyczne i psychiczne kobiet jako główne obszary zainteresowania. Przytłaczająca 2. fala spowodowała zamknięcie wielu klinik podstawowej opieki zdrowotnej i przekształcenie placówek szpitalnych w oddziały Covid-19, aby poradzić sobie z bezprecedensową liczbą pacjentów. Środki te drastycznie wpłynęły na regularną opiekę zdrowotną, pozostawiając chorych lub nieuleczalnie chorych, szczególnie^{bezbronnych15}.

Problemy związane ze zdrowiem psychicznym, o których rzadko się mówi lub rozpoznaje, są bardziej powszechne u kobiet niż u mężczyzn, jak w badaniach¹⁶. Zamieniają się w cichych zabójców, wzbogacając czynniki stresu i wywołując różne choroby. Covid-19 miał druzgocący wpływ na indyjską gospodarkę¹⁷, powodując jeden z największych skurczy na świecie. Przejawiało się to w spadających dochodach i bezrobociu¹⁸ i nasilone problemy ze zdrowiem psychicznym, jak wspomniano wcześniej; zwiększone¹⁹ przemoc domowa, przemoc wobec dzieci²⁰ wskaźnikiem jest ogromny wzrost liczby zgłoszeń na numery infolinii dla dzieci²¹; nasilona depresja i skłonności samobójcze przy prawie 67-procentowym wzroście doniesień o takich incydentach w mediach.

Przyszłe interwencje i strategie

Obecny scenariusz stwarza ogromne możliwości dokonania przeglądu sytuacji i opracowania strategii na przyszłość poprzez holistyczne powiązanie różnych dyscyplin. Zdrowie nie może być postrzegane w ekskluzywnym silosie z większych kwestii płci, autonomii i ekonomii; dlatego potrzebujemy zmiany paradygmatu w perspektywach i metodologii. Uwzględnienie niedoboru personelu medycznego proporcjonalnego do liczby ludności²² oraz niedostateczne świadczenie publicznych usług zdrowotnych w kraju, strategia polegałaby na przyznaniu większej roli i uznania w opiece medycznej pracownikom pierwszej linii, takim jak 2,3 mln pracowników ASHA²³ Anganwadi²⁴ i AWMS (pomocnicze pielęgniarki/ położne), które mają ogromny zasięg wśród ubogich i wiejskich kobiet w miastach, ponieważ są pierwszymi posłańcami placówek opieki zdrowotnej. Zarówno społeczeństwo obywatelskie, jak i organy rządowe wykorzystały swoje usługi, aby dotrzeć do grup znajdujących się w trudnej sytuacji, uznając siłę swoich sieci i zasięg w czasie pandemii i jej następstw. Zapewniali wczesną opiekę zdrowotną, a także odegrali istotną rolę w szerzeniu przesłania o szczepieniach, a także we wdrażaniu jej programów w peryferyjnych regionach kraju.

Szczepienia – innowacyjne podejścia

Szczepienia były głównym motorem powstrzymania wirusa i podczas gdy rząd agresywnie realizował program z ponad miliardem dawek podanych do tej pory, jednak istnieje 20-procentowa luka w stosunku szczepień ²⁵ między płciami. Wynika to z różnych przyczyn, które odzwierciedlają słabe wskaźniki płci w kraju, np. brak f dostępu do telefonów komórkowych, analfabetyzm cyfrowy, mity i lęki oraz niską wartość, jaką przypisują sobie. Napęd szczepień był wspierany dwutorową strategią. organy rządowe podają darmowe dawki ubogim, podczas gdy prywatne placówki medyczne mają stałą cenę za placówkę. Aby zaradzić niektórym lukom w systemie, społeczeństwo obywatelskie również przyłączyło się do wysiłków, prowadząc kampanie uświadamiające mające na celu złagodzenie wahania i zwiększenie dostępności procesu, zwłaszcza w miejskich slumsach, w których zawody kobiet ujawniają swoją bezbronność (wykres 1).

Ryc. 1. Zawody zaszczepionych kobiet w ujęciu procentowym

Wymiar płci – wypełnianie luki w równouprawnieniu

Świat po pandemii Covid potrzebuje znacznego zwiększenia wkładu kobiet – połowy populacji – w celu sprostania wyzwaniom, przed którymi stoi na wielu frontach: między innymi gospodarce, globalnemu ociepleniu, zakłóceniom cyfrowym, wzrostowi sprzyjającemu włączeniu społecznemu, zatrudnieniu i umiejętnościom. Można to umożliwić jedynie poprzez zlikwidowanie różnic w równouprawnieniu płci i wzmocnienie pozycji kobiet. Polega ona na zmianie ich postrzegania samych siebie, na posiadaniu agencji dostępu do zasobów: materialnych, ludzkich i społecznych oraz ich wykorzystaniu, a także na zrozumieniu i uznaniu niesprawiedliwości zarówno zinstytucjonalizowanej, jak i sporadycznej²⁶. Wzmocnienie pozycji jest nierozerwalnie związane z agencją gospodarczą, która ma zasadnicze znaczenie dla zmniejszenia ubóstwa i bezpieczeństwa żywnościowego, trwałego, sprzyjającego włączeniu społecznemu i trwałego wzrostu gospodarczego.

Efekt rozwoju polegający na oddawaniu większej ilości pieniędzy w ręce kobiet ma nieuchronny sens, ponieważ wydają one większą część swoich dochodów na swoje rodziny, a zatem zwiększenie dochodów kobiet i ich kontrola nad wydatkami rodzinnymi będą miały efekt domina na poprawę odżywiania dzieci, zdrowia, edukacji i pracy, przełamując w ten sposób cykl ubóstwa międzypokoleniowego. Wyższy poziom równości płci powoduje również zmniejszenie ubóstwa i braku bezpieczeństwa żywnościowego w populacji ogólnej, wyższą pozycję w indeksie rozwoju społecznego oraz mniejszą degradację środowiska ^{naturalnego27}.

Biorąc pod uwagę ten scenariusz, spadek udziału kobiet w rynku pracy w Indiach o 31 procent, w tym zarówno na obszarach wiejskich, jak i miejskich²⁸, budzi głębokie zaniepokojenie. Za tą rzeczywistością kryją się różne czynniki społeczno-kulturowe i gospodarcze, które wymagają materialnego i dobrze zorganizowanego zadośćuczynienia ze strony agencji rządowych, sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego, popartego wolą polityczną.

Ważnym krokiem w tym kierunku byłoby znaczne zwiększenie włączenia cyfrowego kobiet jako kluczowej drogi do usług finansowych i możliwości generowania dochodów, oprócz edukacji, informacji i wszelkich form uczenia się²⁹ Świat post-Covid był świadkiem gwałtownego wzrostu wykorzystania technologii i cyfryzacji, a kobietom przy obecnej dostępności Internetu, pozostającym w tyle za mężczyznami o prawie 135 milionów w Indiach, należy przyznać zachęty do zniwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn. W tym celu różne rządy i organizacje pozarządowe rozpoczęły zajęcia komputerowe dla dziewcząt i kobiet w slumsach. Podobnie³⁰ szkoleń z zakresu umiejętności i podnoszenia kwalifikacji jest istotnym elementem poprawy możliwości zatrudnienia kobiet i uwolnienia ich z najniższego szczebla hierarchii zawodowej.

Zwiększony udział polityczny na poziomie lokalnym i wyższym jest kluczowym elementem umożliwiającym kobietom zabranie głosu w kwestii sprawowania rządów. Podczas gdy dwadzieścia rządów stanowych zarezerwowało 50 procent miejsc dla kobiet na szczeblu lokalnym, najwyższy organ polityczny Lok Sabha ma zaledwie 14 procent kobiet kandydujących.

Podsumowanie

Rzeczywistość postnowidalna wymaga zmiany paradygmatu w perspektywach i sposobie kształtowania naszej przyszłości – dla nas samych i dla przyszłych pokoleń. Nadzwyczajne wyzwania, śmierć i spustoszenie spowodowane pandemią pozostawiają nam lekcje, których nie można i nie należy ignorować. Porzucenie nieodpowiedzialnej eksploatacji zasobów i mostowanie silosów dzielących społeczności, płeć oraz bogatych i biednych jest pilnie potrzebne, ponieważ połączony świat nie pozostawia nam miejsca na samozadowolenie. Następna katastrofa czeka w skrzydłach. Być może jest to najpotężniejsze przesłanie pandemii.