Pandemia pogłębia nierówności między kobietami i mężczyznami oraz nierówności między mniejszościami – uniwersytety muszą przejąć inicjatywę

Wprowadzenie

W grudniu 2019 roku TZ, student biologii zapisany na Uniwersytet w Pawii, Włochy, został przyjęty na letni staż w Icahn School of Medicine na Mount Sinai, Nowy Jork, USA. „Po krótkim wywiadzie moje marzenie się spełniło, byłam tak podekscytowana! W końcu udało mi się wykorzystać wielką szansę dla mojej przyszłości i zbudować ważne partnerstwa dla podyplomowych”, powiedział TZ. Jednak w marcu 2020 r. sytuacja we Włoszech nagle się zmieniła, a blokadę narzuciły władze. Początkowo nikt nie przypuszczał, że blokada mobilności będzie trwała długo, ale wkrótce po tym pandemia przejęła kontrolę, a podróże międzynarodowe, a także podróże międzynarodowe, zostały zakazane. Co gorsza, podróże między Stanami Zjednoczonymi a Europą były uważane za obarczone wysokim ryzykiem, a wszystkie loty zostały odwołane, z nielicznymi wyjątkami. Nic dziwnego, że w maju 2020 roku nadeszła decyzja z góry Synaj o odrzuceniu zagranicznych studentów przyjętych wcześniej na staże ze względów bezpieczeństwa. „Kiedy przeczytałem e-maila o odrzuceniu, świat spadł na mnie na chwilę. Zaangażowanie i wytrwałość, z jaką zdobyłem ten staż, zostały udaremnione jednym strzałem. Nie miałem pojęcia, jak zastąpić ten staż i zacząłem pisać losowe e-maile w całych Włoszech i Europie, mając nadzieję, że znajdę prywatnego detektywa, który ma wolne miejsce w swoim laboratorium”. Jednak wszystkie odpowiedzi były negatywne, a wysiłek TZ bezużyteczny. Potrzeba zachowania dystansu społecznego i obowiązek zmiany pracy uniemożliwiły przyjmowanie nowych studentów nawet dla doktorantów, a co dopiero dla studentów studiów licencjackich. „Nie mogę przewidzieć szkód, jakie utrata stażu w USA wyrządziła mojej przyszłej karierze, ale pandemia z pewnością odcisnęła swoje piętno”. W dziedzinie biologii posiadanie znacznego doświadczenia praktycznego przed ukończeniem studiów jest niezbędnym warunkiem ubiegania się o stanowisko doktora, a studenci tacy jak TZ stracili ważną możliwość doskonalenia swojej wiedzy naukowej. Ponadto podróżowanie i mieszkanie w Stanach Zjednoczonych jest drogie, a stypendia zdobyte w 2020 r. nie zostaną prawie ponownie przydzielone na przyszłe lata, pozostawiając lukę w karierze wczesnych naukowców. „Po okresie zniechęcenia z powodu tych wszystkich odrzuceń, zacząłem koncentrować się na doskonaleniu moich umiejętności miękkich. W internecie było wiele darmowych kursów publicznych, więc postanowiłem wypełnić moje lato w ten sposób. Najważniejsze jest przecież szukanie nowych bodźców”. Dzięki tym webinariom TZ może teraz bez obaw zadawać pytania na konferencjach, ale pozostaje pytanie, czy miękkie i twarde umiejętności nabyte w USA mogły być znacznie większe.

Wyniki

Efekt psychicznego niepokoju pandemicznego

TZ nie jest jedynym uczniem, który przeżył to doświadczenie. Historie takie jak ta opisywana tutaj osłabiły wielu bystrych i chętnych uczniów do spełnienia ich marzeń^1,2. Kiedy w lipcu 2020 roku prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump nałożył ograniczenia wizowe na zagranicznych studentów, których instytucje oferowały wyłącznie nauczanie online, zapisanie się na studia magisterskie w USA było zabronione dla wielu międzynarodowych kandydatów, podobnie jak stało się z TZ³. Biorąc pod uwagę tę sytuację, zrozumiałe jest, że poczucie niepewności i spustoszenia przenikało studentów na całym świecie, którzy dążyli do zbudowania błyskotliwej kariery w Ameryce Północnej⁴. Pandemia Covid-19 zaostrzyła również objawy poznawcze wśród młodzieży na studiach. Chociaż w dziedzinie biologicznej odnotowano lęk, stres i depresję ze względu na stałą presję kultury „publikuj lub giń”, w czasie pandemii wzrosły one jeszcze bardziej⁵. Wyniki ankiety z udziałem 30 000 studentów i ponad 15 000 studentów, przeprowadzonej we współpracy między Uniwersytetem Minnesoty i Uniwersytetem Kalifornijskim, wskazują, że niepokój wzrósł o 50% w 2020 r. w porównaniu z 2019 r. (Woolston, 2020b). Objawy depresji wykazywały tę samą tendencję wzrostową, co odnotowano w innym badaniu obejmującym 19 000 studentów w USA⁶. Kiedy uniwersytety zostały zmuszone do zamknięcia, a praca laboratoryjna była ograniczona do kilku wyjątków, izolacja i samotność były również zgłaszane przez innych studentów⁵. Ponadto osoby, które już doświadczyły zaburzeń psychicznych, często doświadczają wzrostu zażywania narkotyków i spożywania alkoholu⁷. W tym względzie badanie przeprowadzone w Ohio wykazało, że średnia liczba napojów tygodniowo wśród studentów wzrosła z 3,5 przed pandemią do ponad 5 po lockdownie⁸. Biorąc pod uwagę te dane, idea wsparcia psychologicznego oferowanego przez uniwersytety, stosowanego już w USA, może okazać się korzystna w zmniejszaniu stresu i niepokoju wśród młodych studentów i badaczy, pomagając im w ten sposób wydostać się z psychicznego wpływu pandemii.

Mniejszości i niedostatecznie reprezentowane grupy płacą cenę

Kilku studentów należących do mniejszości postawiło czoła tym samym wyzwaniom TZ, ale obawa, że niedostatecznie reprezentowane grupy zapłacą najwyższą cenę, jest ogromna. „Opuszczenie letniego stażu dla czarnego lub białego studenta to nie to samo” – ostrzega Giovanni Ricevuti, koordynator programu Erasmus na Uniwersytecie w Pawii we Włoszech. „Często zapominamy, że studenci mieszkający w bogatszych krajach mają niezliczone inne możliwości wzbogacenia swoich życiorysów, których studenci z niedostatecznie reprezentowanych grup po prostu nie mają. Dla studentów afrykańskich na przykład utrata szansy na wyjazd do USA lub Europy w celu przeprowadzenia badań o dużym wpływie jest często szkodliwa dla ich kariery i nikt nie da im tej szansy”. Coraz więcej kont dramatycznie donosi, że kilka uniwersytetów na całym świecie nie jest jeszcze gotowych, aby zapewnić sprawiedliwość i włączenie w proces składania wniosków, ponieważ wiele z nich przenosi swoją uwagę z promowania różnorodności na opracowywanie środków, które umożliwiają studentom i pracownikom ponowne bezpieczne uczestnictwo w ich uniwersytetach (Nwora i in., 2021; Woolston, 2020a). Ale bezpieczeństwo nie oznacza równości: „To tak, jakbyśmy cofali się o 30 lat”, powiedziała Raìsa Vieira, brazylijska ekolog z Federalnego Uniwersytetu w Goiás w Goiânia, podczas wywiadu z czasopisma Nature Journal9. Ponieważ nauczanie online i inteligentna praca są uważane za niezbędne, aby umożliwić kontynuowanie codziennych czynności, należy przyznać, że nie każdy ma dostęp do tych samych możliwości. Rzeczywiście, pomimo wielkiego wysiłku adaptacyjnego niektórych uniwersytetów, aby prowadzić wszystkie kursy ze zdalnego¹¹, studenci należący do mniejszości w niektórych przypadkach nie mieli dostępu do Internetu, a zatem nie byli w stanie pracować z domu, jak w przypadku indyjskiego doktoranta Ganguly⁵. Pozostaje nadzieja, że pozostające w tyle uniwersytety i instytucje finansujące będą podążać ścieżką wyznaczoną przez szybką reakcję innych, aby promować włączenie do procedury składania wniosków: „proponowanie zrównoważonego wyboru zawsze było naszym priorytetem i nadal będzie nim, nawet gdy pandemia się skończy” – zapewnił Giovanni Ricevuti. Wpływ pandemii na grupy niedostatecznie reprezentowane wykracza nawet poza brak strategicznego wsparcia i równych szans w procesach aplikacyjnych. Mniejszości etniczne są w rzeczywistości bardziej narażone na skutki gospodarcze pandemii, a wśród czarnoskórych naukowców przewiduje się wzrost dysproporcji finansowych, zwiększając w ten sposób nierówności⁹. „Wielu musiało zdecydować się między rodziną w jednym kraju a studentami i projektami w innym kraju”, ostrzega Bea Maas, ekolog z Uniwersytetu Wiedeńskiego, która była świadkiem, jak kilku kolegów naukowców opuszczało swoje miejsce pracy, aby wrócić do swoich rodzinnych miast, aby zadbać o swoje rodziny⁹. Chociaż dane sprzed pandemii wykazały już, że wskaźniki ubóstwa w Stanach Zjednoczonych są dwa do trzech razy wyższe w przypadku mniejszości etnicznych w porównaniu z białymi¹², wydaje się, że wpływ nowego koronawirusa pogłębił nierówność lub przynajmniej jej postrzeganie. Rzeczywiście, badanie przeprowadzone przez socjologów z Uniwersytetu Indiana (USA) wykazało, że – podczas pandemii Covid-19 – biali doświadczali znacznie mniejszego braku bezpieczeństwa finansowego, mieszkaniowego i żywnościowego niż mniejszości etniczne, takie jak czarne, latynoskie i inne¹³. Ponadto w tym samym badaniu zaobserwowano podobną tendencję między osobami o różnym stopniu wykształcenia, przy czym osoby słabiej wykształcone najrzadziej odczuwają skutki pandemii (Perry i in., 2021). Pogarszając scenariusz, obecny kryzys gospodarczy okazał się wiązać również z większą częstością występowania infekcji. Wykazano, że afroamerykanie, grupy o najniższych dochodach i kobiety są bardziej narażone na zakażenie Covid-19 w porównaniu z resztą populacji, zgodnie z danymi zebranymi w Michigan w USA¹⁴. Fakt, że nowy koronawirus stanowił cokolwiek innego niż zdarzenie spłaszczające istniejące wcześniej rozbieżności między różnymi podgrupami społecznymi, jest dobrze udokumentowany przez niepodobne ryzyko śmierci związanej z pandemią i hospitalizacji wśród grup etnicznych¹⁵. Po raz kolejny dane zebrane w USA pokazują, że mniejszości, w szczególności osoby rasy czarnej i osoby pochodzenia latynoskiego, doświadczyły znacznie wyższego wskaźnika hospitalizacji lub zgonów związanych z Covidem w porównaniu z osobami rasy białej, i często w większym stopniu niż można by oszacować na podstawie liczby osób zakażonych w każdej grupie etnicznej¹⁵. Wydaje się, że źródłem tych powtarzających się nierówności jest wiele przyczyn: zróżnicowany dostęp do systemów opieki zdrowotnej i szkolnictwa wyższego, istniejące wcześniej choroby współistniejące oraz rozbieżności w sytuacjach finansowych i związanych z pracą^15,16. Wydaje się zatem, że priorytetem jest inwestowanie czasu i energii na różnych poziomach społecznych, najpierw uniwersytety, aby zaplanować globalne strategie zdrowotne i gospodarcze w celu wyrównania nieuczciwych różnic między jednostkami i odwrócenia negatywnego trendu, który pandemia Covid-19 sprzyjała istniejącym wcześniej kwestiom, takim jak różnorodność i integracja 9.

Wzrost nierówności płci w dobie pandemii

Obawy budzi również zwiększona nierówność płci w wyniku blokady Covid-19. W różnych krajach odnotowano dysproporcje w zatrudnieniu spowodowane pandemią¹⁷. Wyniki badania podłużnego przeprowadzonego w Zjednoczonym Królestwie wskazują, że prawdopodobieństwo zwolnienia z pracy białych mężczyzn było mniejsze w okresie od marca do maja 2020 r., podczas gdy kobiety i mniejszości etniczne były bardziej narażone na trudności ekonomiczne¹⁸. Podobne dane uzyskano również w USA, gdzie kara bycia matkami pojawiła się w wyniku nierównych zwolnień w pandemii Covid-19¹⁹. W Indiach, gdzie kobiety zawsze podlegały hierarchii płci, pandemia Covid-19 drastycznie pogorszyła ich warunki. Niepewność społeczno-gospodarcza, utrata miejsc pracy i niepewność gospodarcza przyczyniły się do zwiększenia nierówności²⁰. Chociaż często trudno jest ilościowo określić wpływ pandemii na kobiety, wyniki sondażu przeprowadzonego w sześciu krajach wskazują, że prawdopodobieństwo zwolnienia kobiet jest o 24% wyższe niż w przypadku mężczyzn. Jednocześnie oczekuje się spadku dochodów kobiet o ponad 50% w porównaniu z dochodami mężczyzn, co ma silny wpływ na wydatki i oszczędności21. W związku z tym należy rozważyć interwencje mające na celu wspieranie kobiet. Na przykład korzyści gospodarcze na rzecz bezrobotnych kobiet powinny być wprowadzane przez rządy, ze szczególnym uwzględnieniem matek i kobiet w ciąży²². W odniesieniu do dziedziny nauki fakt, że młode kobiety są uważane za jedną z kategorii najbardziej dotkniętych pandemią²³, jest szczególnie niepokojący dla ich kariery. Wyniki sondażu z udziałem 3 345 brazylijskich naukowców pokazują, że podczas gdy 77% białych mężczyzn bez dzieci udało się opublikować w zaplanowanym terminie podczas pandemii, tylko 47% kobiet z dziećmi było w stanie zrobić to samo²⁴. Kiedy matki lub samotni rodzice muszą opiekować się dziećmi podczas nauki w domu, sprzątać i gotować, trudno jest skoncentrować się na analizie danych i pisaniu prac, co ma silny wpływ na ich zdrowie psychiczne^25,26. Ponadto zmniejszenie aktywności fizycznej kobiet w porównaniu z mężczyznami z powodu wyżej wymienionych obowiązków domowych należy również uznać za oznakę nierówności²⁷. Biorąc pod uwagę te warunki, objawy, takie jak zaburzenia psychiczne są powszechne. Nic dziwnego, że Xue i McMunn donoszą, że samotne matki są bardziej narażone na nadmierny stres i pogorszenie zdrowia psychicznego, co ma poważne konsekwencje dla aktywności zawodowej²⁸. „Kiedy Twój prywatny detektyw prosi Cię o produktywność i szybkie ukończenie manuskryptu, podczas gdy musisz wykonać nieskończoną liczbę zadań w tym samym czasie, wzrost ciśnienia jest zrozumiały” – mówi profesor Ricevuti. Często praca w nocy pozostaje jedynym rozwiązaniem, które jest w stanie zrobić wszystko w ciągu 24 godzin, ale to nie zawsze wystarcza. Według artykułu opublikowanego w 2020 r. w czasopiśmie BJM Glob Health Journal kobiety stanowią tylko jedną trzecią autorów, którzy opublikowali rękopisy w dziedzinie Covid-19, z wysoką częstością występowania mężczyzn na pierwszym i ostatnim stanowisku²⁹. Andreson i jego koledzy podkreślają, że redukcja ta może być szczególnie istotna dla kobiet rozpoczynających karierę zawodową na wczesnym etapie kariery, co sprawia, że zaczynają one pracę na gorszym poziomie niż ich partnerzy płci męskiej³⁰. W biologii niepublikowanie oznacza brak dostępu do dotacji, a różnica w produktywności między samcami i samicami będzie szkodliwa dla dostępu do funduszy badawczych. W Danii, jednym z krajów europejskich o największych różnicach w traktowaniu kobiet i mężczyzn, sytuacja może stać się bardzo poważna, a skutki pandemii dla wydajności mogą spowolnić wszelkie próby niwelowania różnic³¹. Przedłużone terminy, zwiększona integracja, przegląd polityki i dystrybucja środków finansowych z uwzględnieniem konsekwencji pandemii dla płci powinny być brane pod uwagę przy przyznawaniu zadań, ocenie doktorantów/doktorantów i selekcji stypendiów mobilności. „Różne okoliczności nie mogą być po prostu porównywane, ale muszą być analizowane i rozumiane osobno. Mam nadzieję, że komisja oceniająca weźmie to pod uwagę”, doradza profesor Ricevuti.

Dyskusja

Doświadczenia takie jak TZ są tylko przykładem tego, jak pandemia wpływa na cały świat badawczy, od studentów po doktorantów i liderów grup. Oprócz tych, którzy nie mogli wyjechać na letni staż, są tacy, którzy nie byli w stanie opublikować lub stracili ważne fundusze, co zaostrza już zgłoszone oznaki stresu, niepokoju i depresji wśród osób zaangażowanych w działalność akademicką. Trudności finansowe, bezrobocie i trudności gospodarcze są wyższe wśród mniejszości etnicznych i kobiet, co sugeruje, że najbardziej dotknięte skutkami pandemii są grupy już znajdujące się w niekorzystnej sytuacji¹³. Ponieważ niedostatecznie reprezentowane grupy i kobiety płacą najwyższą cenę zarówno za zamknięcie, jak i za kryzys gospodarczy, ich dysproporcje muszą zostać wzięte pod uwagę przez środowisko naukowe. Celem naszego artykułu jest wyjaśnienie wyzwań, przed którymi stoją grupy mniejszościowe i kobiety z powodu pandemii. Aby uniknąć wzrostu nierówności, uniwersytety, instytucje i komitety muszą szybko zmienić swoją odpowiednią politykę, wprowadzając elastyczny i zrównoważony system oceniania przy przyznawaniu grantów badawczych, stypendiów/ staży na rzecz mobilności i promocji zatrudnienia. Zdecydowanie wzywamy do zmiany obecnie stosowanych parametrów oceny i mamy nadzieję, że działanie to może przynieść pozytywne wyniki w zakresie zmniejszania dysproporcji i zmniejszania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn.

WKŁAD AUTORA

AV, LR i VF napisały i poprawiły manuskrypt. GR nadzorował pracę i poprawiał manuskrypt. Zarówno autorzy czytać i zatwierdziła ostateczną rękopis.

Konflikt interesów

Autorzy deklarują brak potencjalnych konfliktów interesów.

Podziękowania

Nie dotyczy

finansowania

Nie dotyczy