Traditionele geneeskunde en volksreligies in Ethiopië-Wallo

1. Inleiding
Ethiopië ligt in de Hoorn van Afrika in de regio Oost-Afrika met een bevolkingsomvang van meer dan 120 miljoen en 88+ mensen en taalgroepen. Ethiopië is al meer dan duizend jaar een thuis voor christenen en moslims. Sinds de 7e eeuw wordt de islam in Ethiopië door miljoenen mensen beoefend. Momenteel is ongeveer 35% van de totale bevolking moslims onder de soennitische islam, voornamelijk soefi ’s met de Qādiriyya-orde, 63% christenen met een orthodoxe meerderheid, gevolgd door protestanten en met een zeer klein percentage katholieken en inheemse tradities. Van oudsher wordt Ethiopië beschouwd als een christelijk eiland. Dit begrip is echter aangevochten¹. De volkstelling van 2007 toont aan dat moslims goed waren voor 33,9 procent, christenen waren goed voor 62,8 procent (respectievelijk orthodox 43,5, protestant 18,6 en katholiek 0,7 procent) en de resterende bevolkingsgroepen behoren tot verschillende inheemse tradities. Ethiopië was de eerste die de islam ontving door onderdak te bieden aan de migranten die metgezellen (ṣaḥāba) waren van de profeet Mohammed in de vroege dagen van de islam, 615. De islam bereikte dus de Ethiopische bodem vóór veel Afrikaanse landen, wat ook het strategische karakter van Ethiopië met betrekking tot de islam zou kunnen versterken. De meerderheid van de moslims is echter meer geneigd tot volksislamitische religie en praktijken met traditionele medicijnen. Bovendien beoefent een aanzienlijk aantal evangelische gelovigen (protestanten) soortgelijke volksreligieuze praktijken als geneeskunde die als traditionele geneeskunde kan worden beschouwd. Het gebruik van traditionele geneeskunde in volksreligies is een beetje onprofessioneel en onethisch, wat een serieus onderzoek in dit vakgebied vereist.

Wat is religie?
Het woord Folk verwijst naar het geloof en de praktijk van de meerderheid van de bevolking. Deze praktijk is beroemd, populair en wordt gehaat door formele volgers. Veel religieuze mensen in onze wereld beoefenen hun religieuze toewijding op basis van volkspraktijken. Niemand zou echter zeggen dat wat ik doe ‘Folk’ is. Deze naam ‘Folk’ is afkomstig van geleerden in het veld. Paul Hebert, Daniel Shaw en Tite Tienu gaan in op deze kwestie in hun boek Understanding Folk Religions². Geleerden hebben deze verdeling en expressie gepromoot door de directe en duidelijke leer van een religie te onderzoeken en passend onderzoek te doen naar wat er in de praktijk wordt gedaan. Ze classificeren ze volgens de bevindingen van hun onderzoek en zeggen dat dit een mix is van de feitelijke en de volksregeling.
Meestal zijn degenen die kwetsbaar zijn voor deze traditionele religieuze behandeling:
– Degenen die hoop willen, die hulp willen, vooral degenen die uit hun situatie en problemen willen komen op een manier die anders is dan de gebruikelijke praktijk. De reis van de moslim naar de bovennatuurlijke kracht wordt als volgt genoemd:
– De hulpelozen en hopelozen ondernemen vaak actie om zich te verbinden met een bovennatuurlijke kracht. Dit soort evenementen wordt als gebruikelijk beschouwd onder moslims. (Swartley, 2005, p. 196)³.
Hoewel volksmoslims in Allah geloven, zijn ze verplicht om zich aan te sluiten bij traditionele praktijken en buitenaardse aanbidding. Deze situatie komt niet alleen voor bij moslims, maar ook bij aanhangers van andere religies. Het belangrijkste kenmerk en de manifestatie van volksreligie is dat het ernaar streeft om de gevoelens en behoeften van de meerderheid van de mensen te bevredigen. In het hierboven genoemde boek stelt een schrijver genaamd Rick Love:
Hun belangrijkste focus ligt op de dagelijkse problemen en het leven, maar ze hebben weinig begrip van de uiteindelijke doelen van het leven. Wat deze mensen zal blijven bevredigen, is macht en succes, geen waarheid, logica en een duurzame aanpak. (Love, 2000. p. 209)⁴
De volksislam in Wallo wordt vanuit hetzelfde perspectief bekeken. Mensen denken dat ze geloven in een almachtige schepper, maar ze combineren dit geloof met geloof in andere krachten. A. Geloof in één schepper (Allah) en andere krachten (geesten) De volksislam in Wallo wordt door zijn volgelingen beschouwd als het ware pad van de islam. Maar wanneer hun praktijk diepgaand wordt onderzocht, weegt hun traditionele gedrag zwaarder. In het bijzonder zien niet weinig mensen co-existentie met buitenaardse geesten en (zars) als een geschikte manier van leven. Sommigen noemen de buitenaardse geest boven hen: ‘yebalye’ die mij onder controle heeft. Ze denken dat het leven dat ze leiden hun veel kansen zijn die die geest biedt. Toch zijn velen niet in gezondheid, maar in ziekte; ze leven in angst, niet in vertrouwen. Hoewel volksmoslims zeggen dat er geen andere God is dan de Schepper, leven velen van hen in angst voor boze geesten. We vinden dit probleem beschreven door een van de schrijvers in het boek, Encountering the World of Islam, suggereert:
Hoewel moslims in de grootheid van Allah geloven, leven velen van hen in angst voor boze geesten. De religie leert dat er maar één God is en dat er geen andere bemiddelaar is tussen de mens en Hem. Een groot aantal moslims is echter op zoek naar iemand met bijzondere profetische krachten.⁵
Deze mensen denken dat Allah ver van hen is. Volgens J. Spencer Trimingham hebben ze de neiging om macht te zoeken bij een nauwere bron, bij geesten en goden. stelt hij voor.
Gods eenheid moet in elke situatie vooraf worden gediend. Vanwege Gods berouw en angst zijn de interessoren van geesten echter nodig. (Trimingham, 1952, p. 256)⁶
Trimingham suggereert dat zar werd geërfd van gemengde krachten. De traditionele islam in Wallo is gebaseerd op de verering van boze geesten en de angst voor kwade krachten. Er is geen twijfel over het geloven in Gods kracht, maar het geloof is vermengd met andere krachten. Volgens een van mijn informanten, Aregu Ali7, had ze het over iemand die haar leven beheerst, wat de meeste mensen in Wallo hebben wat ze een chief (yebalye) of een controller noemen. De betekenis van yebaly): Hij die mij beheerst of regeert. Het is gebruikelijk om een leidinggevende te raadplegen wanneer je geconfronteerd wordt met belangrijke kwesties in het leven. Daarom is het geloof van deze mensen in één schepper verweven en verbonden met het geloof in andere geesten en krachten. Vanwege hun veelvuldig gebruik van de naam van Allah en hun bewering dat ze een goed begrip hebben, is de omvang van het lijden verergerd.

B. Geloven in mensen: Shaykhs, Profeten en Awlliya
Folk Islam in Wallo geeft veel respect aan sjeiks, kalcha (een kalcha is een goede naam en een positief gevoel) aan mensen die als heilig worden beschouwd. Dit zijn de mensen die de mensen naar verschillende buitenaardse sekten en praktijken leiden. Deze mensen worden geacht macht te hebben (spirituele kracht). Vandaar dat ze beroemd worden en beroemde acts uitvoeren. Men denkt dat deze machtige mensen dicht bij de Schepper staan. Dit is wat de volksislam gelooft. Genezing, zegeningen en andere goede fortuinen en kansen wachten op je in het Wadaja-ritueel. Ze spugen op mensen waarvan ze denken dat ze onze vijanden zijn (zelfs als ze dat niet zijn). Hun aanraking en wat ze spugen is belangrijk en nuttig, ongeacht hoe ze het doen. Soms wordt khat geproefd en gekauwd en op iemands hoofd, gezicht of pijn gespuugd. Hun gebeden worden als zeer belangrijk beschouwd. Hun aanraking wordt ook als een bron van zegeningen beschouwd. Hun speeksel wordt soms beschouwd als een krachtig kanaal van spirituele energie. Haji Sayid Bushra is zo ’n persoon. Zijn begraafplaats is gelegen op een hoge en heuvelachtige plaats in Kembolsha Wallo genaamd Gatā. Haji Sayid Bushra stierf in 1855. Mensen beschouwen hen echter nog steeds als heiligen en bemiddelaars. Momenteel is de voogd en hoofdpersoon van die plaats Haji Muhdin Adam. Hij dient daar al meer dan drie decennia. Mensen geloven in deze persoon en als ze hem bezoeken, brengen ze hem geschenken. Een van mijn informanten, Aregu, zei: “Het slachten van een dier (madmat) is alleen toegestaan voor een sjeik of een kalcha. Iedereen die deze titel niet heeft, kan niet slachten; met name het slachten voor het offer” (Argue Ali interview, 4 februari 2002).

C. Geloof in verschillende buitenaardse of in-animate objecten: zand, amuletten en wijwater
Kralen (chale): wordt gebruikt als een hulpmiddel voor voorbede bij het aanroepen van geesten, heiligen en Awlliyas. Abdul Qadir Jilani en Sheikh Nur Hussain zijn bijvoorbeeld prominente figuren in de Wallo Folk Islam. Chale wordt door veel volgelingen van de traditionele islam gebruikt in gebed aan het einde van het jaar (pagumenseizoen, 13e maand van de Ethiopische kalender). Vrouwen dragen het meestal om hun nek. Dit gebeurt na onderdompeling in boter. Als er een andere volgorde is, dan doen mannen dat ook, maar zonder dit doen ze dat niet. Zo danken ze God voor het afgelopen jaar. Ze vragen God om zijn zegen van het komende jaar. Amuletten: dit zijn woorden of teksten die erop worden geschreven en om de nek van mensen worden gehangen of aan hun armen worden vastgebonden. De geschriften bevatten verzen uit de Koran en de namen van Allah. Het eerste hoofdstuk van de Koran is Surah al-Fatiha (het openingshoofdstuk). Mensen die dit amulet maken of ophangen, denken en geloven dat ze beschermd zullen worden tegen het kwaad en succes zullen hebben in zaken, landbouw en hun toekomstige levensplannen. Een ander ding is wijwater, dat Zamzam-water wordt genoemd en een gebed is dat op elk gebied te vinden is. Zebanai Tilahun⁸, een van mijn informanten, die ook hekserij beoefent (ze wordt expert genoemd): ze gelooft in het wijwater bij Jama Oda in haar omgeving. Deze plek is gelegen in Woreilu Jama in de stad Deglo. Men gelooft dat dit wijwater elke ziekte geneest. Het speciale respect voor Zamzam-water uit Mekka is altijd bewaard gebleven. Zamzam-water is een van de dingen die veel moslims terugbrengen na het uitvoeren van de hadj in Mekka. De volksislam houdt zich erg bezig met het geloof in verschillende objecten; een van de mogelijke redenen hiervoor is de pre-islamitische omstandigheden en praktijken van Arabië. Deze praktijk is gemakkelijk overgebracht naar de hedendaagse religieuze praktijken. Als een persoon ziek wordt, volg dan de procedure, neem een vers uit de Koran en schrijf het met inkt, los het op in water en doe het in een glas zodat de zieke het kan drinken. De traditionele praktijk leidt gemakkelijk tot een geloof in het object en de fysieke items. Het doel van het geloven in deze objecten komt voort uit het zoeken naar bescherming, zegening en genezing. Een van mijn informanten, in Woreilu-Jama, zei: “Zamzam water is een zeer nuttig medicijn. Een persoon die dit water drinkt, zal dik zijn, zijn schoonheid zal worden hersteld, hij zal mooi zijn” (Sheikh Muhammad Juhar interview: 2 februari 2002). Saeed Ibn Ali schreef over Zamzam water in zijn kleine boek:
Allah ’s Boodschapper Zamzam zei over water: – Het is gezegend. Het is voedsel voor de hongerigen en medicijn voor de zieken. Islam 1991, blz.
Zoals overgeleverd door Jobir, zei de Boodschapper van Allah: – Zamzam water wordt gebruikt om te drinken. Hij zei. /Ibn Majah/. 1991, blz.
Ibn al-Qayyim schreef: “Ik en de anderen probeerden hem te behandelen met Zamzam-water. We hebben uitstekende resultaten behaald. Ik heb het gebruikt als medicijn voor vele ziekten en ben genezen door Allah ’s wil” (1991, p. 90). Rick Love, vat samen en suggereert: kijkt naar de objecten van magie en magie op basis van zijn informanten; dit zijn:
De analyse van een van mijn informanten was zeer attent. Hij telde zeven verschillende soorten spreuken voor mij: Wapens Gedicht 3) Objecten begraven in het lichaam 4) Ringen 5) Geschenken en ornamenten van familie 6) Diverse voorwerpen onttrokken aan heilige plaatsen zoals grond onttrokken aan graven en ga zo maar door 7) Elk levenloos object. Energize door mensen met verschillende hoge krachten. (Love, 2000, p. 31)

D. Geloven in bijzondere plaatsen, grafplaatsen en dergelijke:
Gata Begraafplaatsen en huizen hebben een speciale betekenis in het leven van de meeste (gewone mensen) in de Wallo Folk Islam. Er zijn veel begraafplaatsen en huizen in Zuid-Wallo verbonden met Qadriyya Soefi-orders. Hiervan zijn Jama Nigus en Gatā de belangrijkste referenties. Jama Nigus werd in de 18e eeuw opgericht door sjeik Muhammad Shafi bin Asqari Muhammad. Volgens Hussein Ahmed speelde sjeik Mohammed een belangrijke rol in de ontwikkeling van de soefi-orde.
Ze hadden een fundamentele rol in de verspreiding van het Qadriyya-systeem. Dit is het tweede belangrijke aspect van de overdracht van het systeem dat werd geïnitieerd door de Yaju geleerde, Faqih Zubair. Hij onderwees op zijn beurt zijn oudste zoon en vele anderen over de soefi-orde (Ahmed 2001. p. 83)⁹. Een van Hussain Ahmad ’s informanten, Sheikh Muhammad Jama, beschreef Sheikh Muhammad Shafi als: Zakir, leraar, mujahid (strijder/pleitbezorger in religieuze aangelegenheden) en een sjeik van de soefi-orde. Na zijn dood in 1806/7 veranderde de plaats waar hij werkte en de plaats waar hij werd begraven in een soefi-onderwijsinstelling en een heilige en bijzondere plaats. Wanneer pelgrims op die plaats aankomen, is het eerste wat ze doen buigen en een tekening maken van het graf voor hen. Deze praktijk is vergelijkbaar met de praktijk van Ethiopische Ortho-dox Tewahido-kerkmensen. Zoals Hussain Ahmed suggereert: “Dit gedrag toont een zeer intieme en emotionele situatie. Dit onthult het innerlijke gevoel dat mensen doet bemiddelen voor zegeningen en voorbede. Degenen die lijden aan een psychische aandoening, bezeten zijn door boze geesten en lijden aan gewelddadige passies, schreeuwen, vallen en flauwvallen onder invloed van krachtige geesten. Deze mensen worden op de been gebracht door de verhuurders daar of door de mensen die met hen meegaan. Dit eigenaardige spektakel en gedrag wordt overgebracht op het proces van exorcisme. En de boze geest die de persoon verontrustte, zal worden verdreven door de onzichtbare geest van de Heilige. Dat wil zeggen, bewusteloos raken wordt beschouwd als een strijd wanneer de boze geest wordt bevrijd” (Ahmed 2001, p. 85)|||UNTRANSLATED_CONTENT_START|||¹⁰.|||UNTRANSLATED_CONTENT_END||| Hierna bezoeken de pelgrims het huis van de belangrijkste en eervolle persoon in die heilige plaats en geven geschenken en kussen zijn rechterhand (dit wordt gedaan omdat het wordt beschouwd als de overdracht van de zegen van de heilige). De heilige plaats in Gatā werd gesticht door de gerespecteerde en geleerde mysticus en hervormer Al Haji Bushra Aya Muhammad. Vanaf het midden van de 18e eeuw was de plaats genaamd Gatā een belangrijk onderwijscentrum van de soefi-orde. Al Hajj Bushra wordt beschouwd als de Wali en de belangrijkste oorzaak van karma. In de volksmond (legende) werd gezegd: Bushra vond de adem van Sayyidina Kader in hun mond. Hierna groeide het lichaam van Bushra uit tot een onvoorstelbare grootte. Volgens de uitleg van Hussain Ahmed van zijn informanten is er een profetische aankondiging van een ongeziene stem (Hatif) over Syed Bushra: hij die Bushra ziet, zal een gelukkige relatie hebben; er wordt gezegd dat het vuur van de hel hem niet zal raken. Door deze heiligen tonen mensen een speciaal respect voor de plaatsen. Duizenden mensen verzamelen zich elk jaar aan de vooravond van Mawlid. Nadat ze dit hebben gedaan, nemen ze, wanneer ze terugkeren naar hun respectieve gebieden, grond en andere dingen van daaruit en gebruiken ze het als medicijn en om zichzelf te beschermen.

E. Geloof in verschillende rituelen: vriendschap en gebed
Trimingham definieert Wadaja als: Een belangrijk religieus ritueel… een gebedsbijeenkomst voor familie of gemeenschap… Het woord Wadaja wordt in het Wallo gebruikt… voor het islamitische nacht (Adar) gebed. Maar het woord wordt ook gebruikt voor een bijeenkomst in verband met tovenarij en tovenarij (1952, p. 262)¹¹. Berhanu Gebeyehu gebruikt in zijn studie van islamitische orale literatuur de lokale poëzie en formuleert het doel van Wadaja als volgt:
Ik ben niet bang als ze zeggen dat er een probleem is. Ik ben niet bang om ziek te zijn als ze zeggen dat ik ziek ben. Ik ben niet bang als ze zeggen dat er een probleem is. Zolang ik mijn bouillon voor deze problemen heb. Ik zal ze bevrijden door ze te bellen. (Berhanu 1998, p. 39)¹²
Kelkilachew Ali betoogde dat het woord “Wadaja” mogelijk afkomstig was van het woord “vriend”. Dit is gelijk aan het Amhaarse woord wadaj/gwadegna. Ma-wadaja brengt de betekenis over van het creëren van vriendschap tussen mens en mens en tussen God en mens. Dit is het religieuze en sociale aspect van de ceremonie. De Wadaja-ceremonie wordt meestal uitgevoerd tijdens de maand Pagumen (de 13e maand van Ethiopië). Het doel hiervan is om het afgelopen jaar te bedanken en te bidden voor het komende jaar. Volgens Geb- eyehu14 onthulde hij: Vriend is een regelmatige groepsbijeenkomst. Het omvat moslims en christenen. Kchat, wierook, lam of kuiken-en of pap worden aangeboden op vrienden. De wijding en zegen zullen volgen.

F. Geloven in dagen en zeezonen: woensdag is anders voor Abdul Qadir Jilani
In de traditionele islam van Wallonië zijn de dagen van de week gewijd aan de heiligen. Bijvoorbeeld: Nurhusen op dinsdag, Abdul Qadir Jilani op woensdag, Seyedina Kedir op zaterdag. Dit soort praktijken komt veel voor in andere delen van Ethiopië. Het gebed op deze speciale dagen wordt als krachtig en effectief beschouwd. Abdul Qadir Jilani heeft ook veel goede namen: Inspirer of Faith, Beloved by Allah, Chief Guardian. Ze zijn erg geliefd en gerespecteerd door Wallo. In sommige legendes en traditionele gezegden: Zoals ik van mijn informant Hajer Kahesay kreeg:
Elke woensdag stond Jilani op uit zijn begraafplaats in Bagdad, droeg witte vleugels en zat op een wit paard. Hij komt naar Wallo, draagt witte rijuitrusting met witte baarden, dan bezoekt hij daar zijn boerderijen en dan bezoekt hij degenen die klaar zijn om hem te ontmoeten. (Inter- view 20 maart 2007)

3. Overzicht van de traditionele islam en traditionele evangelische gelovigen
Zie tabellen 1, 2, 3, 4 en 5.

Hij bleef staan. Onverzettelijk.
Allerlei bewegingen van volksreligies met betrekking tot traditionele geneesmiddelen worden blootgesteld aan onprofessionele en onethische praktijken die de ontwikkeling van wetenschappelijke geneesmiddelen kunnen belemmeren. Dergelijke bewegingen en praktijken die miljoenen mensen in een land als Ethiopië beïnvloeden, moeten verder worden onderzocht en onderzocht door de onderzoekers op het gebied van godsdienstsociologie en medici.