The article has been translated automatically. Show original:
Giriş
Mültecilerin Statüsüne İlişkin Sözleşme (1951) ile ilgili sorun, bugün meydana gelen zorunlu nüfus hareketlerinin çeşitliliğine ve karmaşıklığına ne kapsamlı ne de esnek bir yanıt sunmasıdır: Farklı bir çağ için tasarlanmıştır 1. Bu alandaki tartışmalı on yıllık tartışma, 1951 Mültecilerin Statüsüne İlişkin Sözleşme’nin (Mülteci Sözleşmesi) 1(A )( 2) Maddesi kapsamında korunan bir grup olarak cinsiyetin açık bir şekilde dahil edilmesi etrafında dönmektedir.
Bu makale, mülteci statüsünü elde etmek için öngörülen gerekliliklere genel bir bakış ve Mülteci Sözleşmesinin bugün nasıl yorumlandığının ve uygulandığının bir analizini, içtihat hukukunun yardımıyla, ipliksizlikten kaynaklanan düzensizlikleri belirtmek için sağlar. Sonucu, mümkün olan en iyi şekilde ileriye dönük bulguların ve önerilerin bir özetini içerir.
Genel Bakış: Mülteci Statüsü Elde Etmek İçin Uluslararası Gereklilikler
Bugün, 1951 Mülteci Sözleşmesi, imzacıları için yasal olarak bağlayıcıdır ve diğerlerinin yanı sıra Madde 1 ‘de (” mülteci “tanımı) herhangi bir rezervasyon yapılmaması şartı vardır. Sonuç olarak, Sözleşmenin 1. Maddesi, kimin mülteci haklarından başarılı bir şekilde korunacağını öngördüğü için, uluslararası düzeyde mülteci statüsünün belirlenmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Sözleşmenin, bir mülteciyi tanımlayan 1(A )( 2) Maddesi, diğerlerinin yanı sıra, bir sığınmacının mülteci statüsünü elde etmek için yerine getirmesi gereken gereksinimleri sağlamak için madde halinde sıralanmıştır, yani birey2:
- Zulme karşı haklı bir korkusu var.
- Irk, din, milliyet, belirli bir sosyal gruba üye olma veya siyasi görüş nedeniyle zulümden korkar.
- Uyruğunun veya ikametgahının bulunduğu ülkenin dışındaysa ve bu korku nedeniyle o ülkenin korumasından yararlanamıyorsa veya yararlanmak istemiyorsa.
Bu nedenle zulme katkıda bulunan yönleri anlamak zorunludur.
“Zulüm” = İnsan Haklarının İhlali veya Ciddi Zarar + Devlet Korumasının Başarısızlığı 3 Prima facie, Sözleşmenin 1(A )( 2) Maddesi, özellikle – küresel olarak – 736 milyon kadının şu anda mağdur olduğu toplumsal cinsiyete dayalı şiddet vakalarındaki küresel artışın ortasında, sığınmacı kadınların ihtiyaçlarını doğrudan ele almada bir zorluk göstermektedir4. Sözleşmenin mevcut durumu, karar vericiler ve hukuk uygulayıcıları tarafından, Madde 1(A )( 2) kapsamındaki belirli bir zeminde sığınmacı kadınları etkili bir şekilde koruma sağlamak için yerleştirebileceklerini etkili bir şekilde belirlemek için daha derin bir yorum gerektirmektedir. Dürüst olmak gerekirse, Sözleşme olduğu gibi kalırsa, hiç kimse veya hiçbir şey bu mağdurları etkili bir şekilde korumayacak gibi görünüyor.
Belirli Bir Sosyal Grup Olarak Cinsiyet: Uygulama ve Yorumlama Tutarsızlıkları
Kadınlar ve çocuklar, özellikle çatışma zamanlarında savunmasız olarak kabul edilir ve mülteci kamplarında insan hakları ihlallerine maruz kalanların çoğunu oluşturur 5. Bu durumda, toplumsal cinsiyete bağlı zulüm öncelikle yapısal ve toplumsal cinsiyete dayalı güç farklılıklarının kadınları ve kızları
menşe Devletlerinden çok az koruma sağlayan veya hiç koruma almayan birden fazla şiddet biçimi riski altında. Uluslararası mülteci hukuku kapsamında koruma alabilmek için, bu şiddet eylemlerinin bir Devlet ajanı veya Devlet dışı bir aktör tarafından gerçekleştirilmiş olması gerekir. Devlet dışı bir aktör tarafından işlenen şiddet durumunda, Devlet bireyi buna göre korumak istemediğinde veya koruyamadığında uluslararası koruma alınır.6 Kadın Genital Sakatlama (FGM) yaygın bir iddiadır ve kadınların uluslararası koruma arayışında kendi ülkelerinden kaçmayı tercih etmelerinin birkaç nedeninden biridir.
Vaka Çalışması: Kadın Genital Mutilasyonu (FGM)
Öncelikle, FGM gibi aile içi şiddet ve cinsel şiddet eylemleri genellikle Devlet dışı aktörler tarafından gerçekleştirilir. Bu nedenle, genellikle özel konular olarak görülürler ve çoğu durumda, mağdurlar iltica için uygun değildir 7. Günümüzde FGM aktif olarak uygulanmaktadır ve 2030 yılına kadar 68 milyon kızın mağdur olma riski altında olduğu tahmin edilmektedir 8. Bu arada, FGM’yi suç sayan yasalar, bu uygulamanın yaygın olduğu çeşitli bölgelerde mevcuttur, ancak bu yasaların tutarlı bir şekilde uygulanması yoktur. Birçok kadın ve kız, topluluklarındaki FGM uygulaması nedeniyle iltica talebinde bulunmuştur ve bu, Mülteci Sözleşmesinin belirsiz bir ifadeye sahip olması nedeniyle iddialarını değerlendirmede zorluklara yol açmıştır ve bu da yaratıcı yorumlama ve genişletme için alan bırakmaktadır 9.
Bununla birlikte, BMMYK Cinsiyetle İlgili Zulüm Kılavuzları nedeniyle Mülteci Sözleşmesinin daha yardımsever bir uygulaması olmuştur; burada FGM’den kaçanlar, kadınları ya zulüm altındaki korunan özelliklere göre ya da sosyal olarak, sadece ayrımcı bir ortamda kadın oldukları için markalaştıran bir PSG’nin parçası olarak sınıflandırılmıştır. Örneğin, Birleşik Krallık Lordlar Kamarası, Sierra Leone’deki kadınları, Mülteci Sözleşmesinin 1(A )( 2) Maddesi kapsamındaki bir sosyal grubun parçası olarak gördü, çünkü hepsi sosyal olarak erkeklerden daha aşağıdaydı ve onlara karşı ayrımcılığın bir ifadesi olarak FGM’nin yakın bir tehdidiyle yaşıyorlardı. 10.
Dahası, sığınmacıların, belirli bir zulüm eyleminin temelinde yatan korkuyu, öznel ve nesnel zulüm korkusunu olasılık dengesi üzerinde göstererek ortaya koymaları gerekmektedir 11. Fransa’da, Ulusal Sığınma Mahkemesinin olasılık dengesini anladığı ve FGM’nin Somali’de nesnel olarak sosyal bir norm temsil ettiğini ve bu nedenle FGM’ye tabi olmayan çocukların bir PSG oluşturduğunu iddia ettiği gerekçesiyle bir İtiraz kabul edildi 12.
Mülteci Sözleşmesi ilkelerinin aksine, ABD içtihatları, bir PSG’nin dar bir sayıya sahip belirli bir grup olmasını gerektirir, böylece kadınların cinsiyete bağlı zulüm nedeniyle sığınma talebinde bulunmalarını engeller 13. Daha ayrıntılı olarak ele alındığında, içtihatları, gerekli olan gerçek nitelikler konusunda daha fazla kafa karışıklığı yaratan CA Davalısı durumunda detaylandırıldığı üzere, bir PSG’ye verilen çeşitli başvuruları ve tanımları sunmaktadır 14.
Genel olarak, bir PSG üyeliğini göz önünde bulundurmada Sözleşmenin yorumlanması ve uygulanmasındaki tutarsızlıklar, yetersiz korumaya yol açar; PSG’yi tam olarak kimin oluşturduğuna dair netlik eksikliği, açık bir yoruma bırakılır ve bu nedenle, gerekli kanıt standartlarını karşılamamak için bazı başvuruların reddedilmesine neden olur. Bir FGM mağdurunun İngiltere’deki üçüncü iltica başvurusu hakkında bugünkü bir haber, bu tartışmanın ciddiye alınması gerektiğini kanıtlamaktadır. İltica hakları savunucuları, iltica hakkı verilmesinin önündeki engelin çok yüksek olduğunu ve iltica hakkının verildiği gerekçelerin son derece katı, sıkı ve dar15 olduğunu ve bunun potansiyel olarak bir insani kriz yaratabileceğini onaylamaktadır.
Dahası, PSG zemini, akademisyenler tarafından Sözleşmede en az açıklığa sahip zemin olarak eleştirilmekte ve geri gönderme örneklerini ve daha fazla insan hakları ihlalini önlemek için daha düzenli bir yaklaşıma ihtiyaç duyulmasını gerektirmektedir. Açıkça görülüyor ki, UNHCR, yeniden yerleştirme vakasının16% 76 ‘sının, başta kadınlar ve kızlar olmak üzere yasal ve fiziksel koruma ihtiyaçları olan işkence ve şiddet mağdurlarından oluştuğunu bildirmektedir.
Sonuç ve Öneriler
Mülteci Sözleşmesini değiştirmek için korkunç bir ihtiyaçtan daha fazlası var. Orijinal Mülteci Sözleşmesi taslakları, oluşturulmasını tetikleyen sosyal ve politik bağlam nedeniyle cinsiyete 17 PSG olarak hiç bakmamıştır 18. Tabii ki, zaman geçti ve toplumsal cinsiyet eşitliğinin yükseldiği, toplumsal cinsiyete dayalı şiddet vakalarının arttığı ve 21. yüzyılda insan hakları ihlalleri konusundaki endişenin arttığı günümüz bağlamına uyması için hükümlerinin gözden geçirilmesi için aciliyete neden oldu.
Bazı yerel Mahkemeler, sözleşmeyi yorumlarken, karar vericilerin cinsiyetini dışlama niyetinin gerekçesini kullanmaya çalışmıştır. Yine de, bu yaklaşım gerçekten kusurludur ve adalet davasına katkıda bulunmaz. Kadınları, insan haklarının daha fazla ihlal edilmesine yol açan düşmanca ortamlara geri dönmeye veya bu ortamlarda yaşamaya devam etmeye zorlar. Yasaların ileriye dönük olarak uygulanması zorunludur – boşlukları ve ortaya çıkabilecek olası durumları ele almak için olasılıkları geleceğe bakmak. Buna ek olarak, yasa koyucular, hakimler ve – genel olarak – hukukçular sadece tartışmamalı ve yasa çıkarmamalı, daha ziyade cinsiyet eşitsizliğini ortadan kaldırmak için 5 numaralı küresel Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi (SDG) gibi temel güncel işler ışığında bunları gözden geçirmelidir.
Eleştirmenler, Mülteci Sözleşmesindeki cinsiyetin açıkça tanınmasının kadınlardan gelen ezici sığınma başvuruları için baraj kapılarını açacağına inanırken, Kanada Yüksek Mahkemesi “Cinsiyet” in bir PSG’yi tanımlayan değişmez özellik olabileceği görüşünde ve Kanada’da cinsiyetle ilgili iddialarda “patlama” olmadığı görüşünde. Daha temel bir düzeyde, taşkın kapısı endişeleri mülteci statüsünün belirlenmesinin temel doğasını göz ardı eder; bu son derece bireyselleştirilmiş, vaka bazında bir süreçtir. ‘Kadınları‘ bir PSG olarak kabul etmek, potansiyel talep sahiplerinin ‘bir PSG üyeliği‘ zeminiyle tanışmasını kolaylaştırabilirken, yine de mülteci tanımı altındaki diğer unsurları, hiçbiri diğerinden daha kolay olmayacak şekilde, tatmin etmek zorunda kalacaklardır ”19.
Nitekim günümüzde toplumsal cinsiyet eşitliği mücadelesi her zamankinden daha güçlüdür. Yine de, gerçek adalet ancak sosyal normlar, kültürel tutumlar ve politikalardaki kolektif bir değişiklikten elde edilebilir. Hukuk, davranış ve tutumlar arasında simbiyotik bir ilişki vardır. FGM bu simbiyotik ilişkinin bir örneğidir. FGM’ye karşı uluslararası insan hakları yasası ve aynı konuda çeşitli ulusal yasalar var, ancak bunun ağırlıklı olarak Afrika’da, Orta Doğu’da ve Güney Asya’da gerçekleşmesinin nedeni, uygulamanın olmaması ve kadınları kontrol etmeye yönelik mevcut tutumdur20. Gerçek toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlamak için yasaları, sosyal davranışları ve tutumları birleştirmeye çalışmalıyız. Tüm sözleşmeleri tutabilir ve bu eylemleri aktif olarak savunabiliriz, ancak yasalar ve politikalar bu tutumu yansıtacak şekilde değişmezse, o zaman hiçbir şey gerçekten değişmeyecektir. The Thinking Watermill Society’nin Pavia e Ansaldo hukuk firmasının işbirliğiyle kaleme aldığı “The Right of Sığınma to a Gender Perspective” (Toplumsal Cinsiyet Perspektifinden İltica Hakkı) adlı kitap, bu konuyu bütünüyle ele almaktadır.
